مدت زمان اعتبار ترجمه رسمی در ادامه هنگام ترجمه اسناد رسمی به چه نکاتی باید توجه کرد به طور کامل می پردازیم.
مدت زمان اعتبار ترجمه رسمی بستگی به نوع سند و قوانین کشور مقصد دارد. به طور کلی، ترجمه رسمی اسناد زمانی معتبر است که اطلاعات موجود در سند اصلی همچنان به‌روز و معتبر باشند. اما برخی از اسناد و کشورها ممکن است بازه زمانی مشخصی برای اعتبار ترجمه در نظر بگیرند.
پاسپورت و شناسنامه: ترجمه این اسناد معمولاً تا زمانی معتبر است که اطلاعات آنها تغییر نکرده باشد (مثل تغییر نام، تاریخ انقضا، یا وضعیت تأهل).
مدارک تحصیلی: ترجمه مدارک تحصیلی معمولاً دائمی است و تا زمانی که اصل مدرک معتبر باشد، ترجمه آن نیز معتبر است.
گواهی‌ها و مدارک مالی یا کاری: این نوع مدارک ممکن است به دلیل تغییرات سریع در وضعیت مالی یا شغلی دارای اعتبار کوتاه‌تری باشند (معمولاً 3 تا 6 ماه).
برخی از کشورها یا سفارت‌ها ممکن است برای ترجمه رسمی مدارک تاریخ اعتبار خاصی را مشخص کنند. به عنوان مثال، ممکن است ترجمه‌ای که بیش از 6 ماه از تاریخ آن گذشته، دیگر قابل پذیرش نباشد و نیاز به ترجمه جدید باشد.
اگر هرگونه تغییر در محتوای سند اصلی رخ دهد (مانند تمدید پاسپورت یا تغییر وضعیت شغلی)، ترجمه رسمی قبلی دیگر معتبر نخواهد بود و نیاز به ترجمه جدید خواهد داشت.
نکته مهم:
برای اطمینان از اعتبار ترجمه رسمی، قبل از اقدام به ارسال یا ارائه آن به نهادهای خارجی، بهتر است از سفارت یا مؤسسه مربوطه پرس‌وجو کنید.
هنگام ترجمه اسناد رسمی، توجه به دقت و صحت ترجمه بسیار مهم است، زیرا هر گونه خطا یا اشتباه می‌تواند منجر به عدم پذیرش سند توسط نهادها و سازمان‌ها شود. در ادامه به نکاتی که باید هنگام ترجمه اسناد رسمی مورد توجه قرار گیرد، اشاره می‌کنم:
انتخاب دارالترجمه مجاز: اطمینان حاصل کنید که دارالترجمه انتخابی شما مجوزهای لازم را از مراجع قانونی (مثل قوه قضائیه در ایران) دارد.
مترجم رسمی معتبر: ترجمه باید توسط مترجم رسمی تأیید و مهر شده باشد تا از نظر قانونی معتبر باشد.
ترجمه کلمه به کلمه: باید ترجمه به دقت و بدون حذف یا تغییر معنای سند اصلی انجام شود.
حفظ اصطلاحات قانونی: در ترجمه اسناد حقوقی یا قانونی، اصطلاحات باید به درستی و مطابق با اصول حقوقی زبان مقصد ترجمه شوند.
ترجمه تمامی جزئیات: همه بخش‌های سند (شامل مهرها، امضاها، تاریخ‌ها و علائم) باید به‌طور کامل و دقیق ترجمه شود.
نگه داشتن ترتیب اطلاعات: ترتیب و ساختار اطلاعات در ترجمه باید با سند اصلی کاملاً تطابق داشته باشد.
دقت در نگارش: املای درست کلمات و رعایت قوانین دستوری زبان مقصد از اهمیت بالایی برخوردار است.
استفاده از فونت و قالب مناسب: سند ترجمه‌شده باید به صورت خوانا و با استفاده از قالبی رسمی و استاندارد ارائه شود.
تأیید وزارت دادگستری و امور خارجه: در برخی موارد، اسناد ترجمه‌شده نیاز به تأییدیه‌های اضافی از طرف وزارت دادگستری و امور خارجه دارند.
تأییدیه‌های کنسولی یا سفارت: اگر سند ترجمه‌شده برای ارائه به سفارت یا نهاد خارجی است، ممکن است نیاز به تأیید از طرف سفارت کشور مقصد باشد.
برخی اسناد (مانند مدارک مالی یا شغلی) ممکن است تنها برای مدت محدودی معتبر باشند. در این موارد، لازم است ترجمه در همان بازه زمانی معتبر انجام شود.
تطابق نام و مشخصات: در ترجمه اسناد هویتی مانند شناسنامه یا پاسپورت، باید دقت شود که اسامی و مشخصات دقیقاً با همان فرمتی که در سند اصلی آمده‌اند، ترجمه شوند.
استفاده از شیوه‌نامه اسامی: اگر در سندهای دیگر اسامی شما قبلاً به شکل خاصی ترجمه شده، باید در این ترجمه نیز از همان فرمت استفاده شود.
هر کشور ممکن است قوانین و مقررات خاصی برای ترجمه رسمی داشته باشد. لازم است پیش از ارائه ترجمه، این قوانین بررسی و رعایت شوند تا از پذیرش آن اطمینان حاصل شود.
در برخی موارد، ممکن است سند به زبان‌های غیر از انگلیسی ترجمه شود. در این صورت، نیاز است که مترجم تخصص کافی در زبان مقصد داشته باشد.
با رعایت این نکات، احتمال بروز خطا در فرآیند ترجمه رسمی کاهش می‌یابد و اطمینان بیشتری در پذیرش اسناد ترجمه‌شده توسط نهادهای مختلف وجود خواهد داشت.
